Abjater die zo lachte van Wilma Stockenström

Een meisje hoort een nieuwe klasgenoot lachen, en de lach van deze Abjater zal haar altijd bijblijven, haar hele leven lang, omdat er een overweldigend gevoel van vrijheid en geluk in doorklinkt. zelf is ze niet alleen arm en onaanzienlijk, maar alz ze zingt, klinkt dat ook nog eens als het gebalk van een ezel.
Al jong moet ze als dienstmeisje gaan werken. Aanvankelijk zorgt ze voor kinderen van welgestelde dorpsbewoners, later zijn het vooral ouderen die ze tot hun levenseinde verzorgt. Dan wordt ze bij het sterfbed van Abjater geroepen. Bij de confrontatie met zijn naderende sterven probeert ze ze met haar ezelstem de angst weg te zingen, en dan barst Abjater opnieuw in lachen uit - met onbedoelde gevolgen.

Dit boek is een uitgave van Manuzio