Nadere Reformatie

Nadere Reformatie

De Nadere Reformatie (1650 - 1750)

Boeken over de Nadere Reformatie

De Nadere Reformatie is een stroming in de Nederlandse Gereformeerde Kerk van de 17e en 18e eeuw. Deze stroming kan als een voorloper van de bevindelijk gereformeerden worden gezien.
De Nadere Reformatie legde sterk de nadruk op de doorwerking van de Bijbelse boodschap op alle facetten van het dagelijks leven. De Reformatie van Maarten Luther en Johannes Calvijn was een breuk met de rooms-katholieke Kerk en de rooms-katholieke theologie. De Reformatie was primair een vernieuwing op het terrein van de leer.
De Nadere Reformatie richtte zich daarom naast de leer ook op het leven, de concrete levenswandel. De Nadere Reformatie beoogde een doorwerking van de Bijbelse beginselen in gezin, samenleving, kerk, politiek en staat. De predikers en de theologen van de Nadere Reformatie riepen op tot boete en berouw. Hun ideeën werden onder andere verspreid door middel van de zogenaamde conventikels, bijeenkomsten waarin in de "Tale Kanaäns" gesproken werd over de beleving van het geloof. Deze konden zowel door predikanten als door gemeenteleden geleid worden. In de loop van de achttiende eeuw ontwikkelden zij zich vaak tot een kerkje naast de kerk.
Als stichter van de Nadere Reformatie wordt wel gewezen naar de Middelburgse predikant Willem Teellinck, die in 1608 zijn reformatiegeschrift Philopatris opdroeg aan de Staten-Generaal. Bekende vertegenwoordigers van de Nadere Reformatie waren de Utrechtse hoogleraar Gisbertus Voetius, de Rotterdamse predikant Wilhelmus à Brakel en de Utrechtse predikant en dichter Jodocus van Lodenstein.
Ook in Engeland en Duitsland zijn in de 17e en 18e eeuw vergelijkbare vroomheidsbewegingen aan te wijzen. In Engeland worden ze Puriteinen genoemd. In Duitsland noemde men hen Piëtisten.

Lees hier het hele artikel