Zeven Jodinnen - R. Hoogerwerf-Holleman Historische verhalen voor jong en oud 26

Ella Paulussen meldt zich aan bij de nieuwe tweejarige gidsenopleiding ‘Jeschurunschool’ in Jeruzalem. Al gauw komt ze in contact met het directeurs gezin en maakt kennis met de oudste zoon Avram die dan nog zijn militaire dienstplicht vervult. De Zesdaagse Oorlog (1967) is dan net voorbij, maar het is nog steeds onrustig aan de fronten. Israël moet steeds paraat zijn.

Jacov, een vriend van Avram afkomstig uit de orthodoxe wijk Mea Shearim, raakt door een Palestijnse beschieting zwaargewond. Al zijn vrienden komen in het ziekenhuis om afscheid van hem te nemen. Het getuigenis van twee christelijke schoonmaaksters dat Jezus de ware Messias is, is het middel van zijn en Ella’s bekering.

Ella moet steeds meer van het land Israël leren kennen om te kunnen gidsen. Bij een bezoek aan Nazareth grijpt haar de verwerping van Jezus in zijn woonplaats haar bijzonder aan.

Plotseling echter wordt haar studie onderbroken door de ziekte en het overlijden van haar vader. Na haar terugkomst belooft ze met Avram te trouwen en hem bij te staan in de oprichting van een nieuw reisbureau in Galiléa.

Hoofdstuk 1. De vaderlandse plicht

De zon werpt zijn laatste lage stralen naar omlaag. Straks zal zij als een rode ronde bol achter de horizon wegzakken. De dag is heet geweest en hier in de buurt van Bethlehem in het veld van Efratha hangt de zoele warmte nog tussen de heuvels. Als de dag daalt, zal de korte schemering overgaan in de duisternis. In het land Israël duurt die schemertijd maar kort.

Het is stil hier in Bethlehems dreven, alleen hoor je af en toe het geblaat van schapen. De kudde die zich tussen de afrasteringen bevindt, graast daar rustig voort. De herder schuilt in een oude bouwvallige hut. Hij zal daar de nacht doorbrengen.

't Is anders allesbehalve veilig in de omgeving van de heilige plaatsen in deze buurt. Het graf van Rachel is een heel omstreden plek. Zowel de Palestijnen als de Joden menen recht te hebben op dit stukje gewijde grond. Ligt hier niet hun beider familie begraven? Het is een twistappel geworden en er breken op deze plek voortdurend rellen uit. Maar dit land Israël komt de Palestijnen niet toe, het is de Joden beloofd tot een eeuwige bezitting.

De Palestijnen zouden de Joden het liefst verdrijven, voorgoed van de kaart vegen, de zee inslaan en zelf bezitnemen van Palestina. Egypte had in 1948 de strook van Gaza al ingepikt. En Jordanië de Westelijke Jordaanoever en een deel van Jeruzalem. Maar in de laatste oorlog van 1967 zijn de Joden baas in heel het land geworden. Nadat zij in het jaar 1948 een eigen staat geworden zijn, hebben ze intussen liefst drie oorlogen[1] moeten voeren.

De Palestijnen accepteren niet dat zij geen eigen land meer hebben en geen eigen regering mogen vormen. Aangevuurd door de Arabieren, vanuit de landen rondom, voeren zij allerlei terreuracties uit. Guerrilla’s maken het land onrustig. Jasser Arafat, hun volksleider, zorgt er wel voor dat het vuur van de haat tegen Israël blijft branden. De Al-Fatah, een terroristische beweging, danst naar de pijpen van de partijman Arafat. Zij menen het uiteindelijk te zullen winnen .... Wonderlijk dat Israël als overwinnaar uit de strijd tevoorschijn mocht komen. De ongelijke strijd met de Arabische landen, toen Egypte hen aanviel. Maar Israël deelde de eerste klap uit in 1967. Zij vernietigde de Egyptische luchtmacht. Jordanië moest toen meedoen, omdat ze een verdrag met Egypte hadden. Ook Syrië kwam in actie. De Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem, staan nu onder hun beheer.

Maar 't blijft spannend. De wapenstilstand die door de Verenigde Naties is afgekondigd kan elk ogenblik opnieuw in een oorlog veranderen. Er wordt druk onderhandeld tussen Israël en de Arabieren. De Israëli’s hebben de vijandelijke gebieden bezet en willen die stukken land wel teruggeven, maar alleen in ruil voor vrede. Anders houden hun militairen die grond bezet. De Sinaï-woestijn, de Golan hoogvlakte en de Gazastrook zijn voor hun verdediging van groot belang. Maar de Arabieren willen van geen verzoening weten. De haat tussen de broedervolken laait al hoger op. Ze zullen ze, die Joden ...

En op deze plaats, hier in Bethlehem, moet streng gewaakt worden. Hier in de Westelijke Jordaanoever, wonen veel Palestijnen, die samen met de Guerrilla's een incident zouden kunnen veroorzaken. Een rel, die gemakkelijk eindigt in een bloedbad.

En wat de vijand nog meer aanzet om door te gaan met hun tegenacties? Dat is de stroom immigranten, die dagelijks het land Israël binnenkomt. Dat Jodenvolk wordt steeds groter en machtiger. Straks heersen zij over al de omliggende landen! Toen in 1948 Israël een eigen staat werd en David Ben-Gurion hun president werd, zijn de Engelsen vlug verdwenen. Iedere Jood uit heel de wereld mocht toen naar het land van hun afkomst terugkeren. En de toeloop is overweldigend en niet meer te keren. O, daar moet een stokje voor gestoken worden, vinden ze ...

een uitgave van uitgeverij De Ramshoorn / 9789461150967